"Specjalność" z Hévíz
Kąpiel z obciążeniami to zabieg odbywający się pod wodą, jego celem jest oddalenie kręgów od siebie i rozciągnięcie kręgosłupa. Dzięki temu można osiągnąć odpowiednie, pierwotne umiejscowienie dysków międzykręgowych. Kąpiel z obciążeniami jest całkowicie bezbolesna, ponieważ siła wody czyni ciało rozluźnionym, a kręgi są wyciągane delikatnie przez obciążenie. Podczas zabiegu pacjent jest zawieszony w wodzie basenu, podparty przy szyi lub/i przy ramionach, w międzyczasie w zależności od choroby na jego miednicy oraz/i kostkach są wieszane różne ciężarki. Obciążenia są średnio 2-3-5 kilogramowe.
Obciążenia wykorzystane w kąpieli można umiejscowić na trzy sposoby:
- w jednym miejscu (tylko szyja)
- w dwóch miejscach (pod pachami)
- w trzech miejscach (szyja i pod pachami)
Obciążenia wiesza się na pacjencie według zaleceń lekarza, jednorazowo, łącznie maksymalnie 20 kg
Czas zabiegu: średnio 20 minut
Temperatura wody: nieistotna (34-35 °C)
Zalecenia:
- odciążenie kręgów szyjnych oraz korzeni nerwowych
- rozluźnienie przykurczy i skurczów mięśni
- zmniejszenie skurczenia więzadeł oraz mięśni
Przeciwwskazania:
- dolegliwości układu sercowo-naczyniowego
- gorączka, choroba zakaźna
- ostra choroba układu mięśniowo-szkieletowego
- przesunięcie kręgu
- nowotwór złośliwy
- przez okres 6 tygodni po operacji dysku międzykręgowego
Skąd wywodzi się kąpiel z obciążeniami?
Bardzo prawdopodobne, że już przed Hipokratesem próbowano wyciągać kręgosłup lecząc jego dolegliwości. Urządzenie trakcyjne Hipokratesa było jeszcze wykorzystywane w latach 1500. Ustabilizowany pacjent był naciągany za pomocą drutów przypiętych do jego klatki piersiowej oraz miednicy.
Dr. Károly Moll jako pierwszy wykorzystywał podwodną kąpiel z obciążeniami. W 1953 roku opublikował na podstawie swoich doświadczeń pracę naukową. Na pomysł, aby rozciąganie stosować w jeziorze w trakcie kąpieli lekarz wpadł podczas stosowania metod "repozycjonowania". Podczas pierwszych eksperymentów przygotował specjalne pasy dla pacjenta, na których wieszał ciężary, a pacjent wisiał w wodzie podparty pod pachami. W ciepłej wodzie mięśnie się rozluźniają, kręgosłup się rozciąga a dysk wraca w swoje miejsce. Te procesy są wspomagane ciśnieniem hydrostatycznym działającym na ciało.
Rozwiniętą wersję metody nazywano łódką kąpielową. Tutaj oprócz podparcia pach używano również podparcie dla głowy, pacjent był zaczepiony w trzech miejscach: pod pachami i przy szyi.
Podczas ostatnich 50 lat wprowadzono w tej metodzie dużo nowości, jednak podstawowa koncepcja nie uległa zmianie. Zmieniły się jedynie czas zabiegu i wielkość ciężarów. Moll wcześniej stosował większe ciężary, a jego zabiegi trwały dłużej. Dzisiaj średni czas zabiegu to 10-25 minut, bez ciężarów 5-15 minut.
Kąpiel z obciążeniami to nie tylko wyciągnięcie kręgosłupa, ale i zabieg balneologiczny oraz hydroterapia razem. W ciepłej wodzie skuteczność zabiegu znacznie wzrasta. Zabieg ten jest jednym z największych praktycznych osiągnięć węgierskiej reumatologii.
Parametry zabiegu kąpieli z obciążeniami, czas trwania i wielkość ciężarów w każdym przypadku indywidualnie ustala lekarz prowadzący. Zabieg kąpieli z obciążeniami może być stosowany jedynie po rekomendacji lekarza. Zabiegi wykonuje się z systematycznym zwiększaniem ciężarów według ustalonych parametrów. Pacjenci są podparci pod pachami albo pod szyją.
Przy zabiegu szyjnym pacjent wisi na zaczepieniu przy szyi, moc ciągnięcia jest zmniejszona o siłę wypychającą wody. Jeżeli zabieg dotyczy dolnych części kręgosłupa korzystamy z ciężarków 3-10 kilogramowych. Zabieg kolan i bioder wykonuje się z podparciem pod pachami i obciążeniami umocowanymi na kostkach. Czas jednego zabiegu to średnio 10-20 minut.